مقاله حاضر پیشدرآمدی است بر ضرورت مطالعه قرآن به روش نظاممند (سیستمی) و شبکهای. در این مقاله ضمن تبیین ماهوی و تحلیل کوتاه کارکردی از قرآن، پیشینه روش مطالعه نظاممند، تفاوتهای کمی و کیفی در نگاه به قرآن و شناخت آن به روش نظامدار و رویکرد شبکهای، مورد تأکید قرار میگیرد و با اشاره به پیشفرضهای نگاه نظاممند به قرآن؛ گستره، قلمرو، انسجام و پیوستگی آیات در محورهای ششگانه بیان و مستنداتی از قرآن برای اثبات این انسجام و نظامندی آیات ارایه میشود. بخش پایانی نیز به کارکردهای پیوستگی آیات قرآن ـ به طور فهرستوار ـ اختصاص مییابد.