در بافت سبک زندگی قرآنی علم نقش سازنده و بسیار بالایی در ترسیم و تحقق آن دارد. دیدگاه کلی سبک زندگی قرآنی نسبت به علوم، مثبت است. از نگاه قرآن و احادیث (به عنوان دو منبع مهم برای سبک زندگی قرآنی) علم، به خودی خود، ارزش و اهمیتی ندارد، بلکه مقدمه‌ای برای عمل است و عمل نیز مقدمه‌ای برای رسیدن به قرب الهی و سعادت جاودانه به شمار می‌آید. در سبک زندگی قرآنی، علم هم ابزار و هم منبع است. بسیاری از علوم بشری، در حالت اولیه و ابتدا به ساکن، نسبت به دیانت، حالت خنثی دارند که در این صورت، اگر اصل علم مورد نظر، ممنوعیت شرعی نداشته باشد (مانند سحر) و هدف از به خدمت‌گیری آن، الهی و دینی باشد، مورد تأیید قرآن است و اگر به لحاظ فقهی، عمل مورد عنایت در علم مورد نظر مشکل شرعی نداشته باشد، می‌توان از آن در بافت سبک زندگی قرآنی بهره جست. قرآنی‌سازی علوم، یکی از راه‌های اساسی جهت تعامل بیش‌تر و بهتر علوم و قرآن و همچنین ورود بیش‌تر و بهتر علوم در بافت سبک زندگی قرآنی و در پی آن، بالا بردن جایگاه و ارزش علوم در سبک زندگی قرآنی است.
)
