نظم حاکم بر منظومه‌ها و اجرام آسمانی، معلول نیروهایی است که خداوند در طبیعت قرار داده است. دانشمندان با مشاهده آثار این نیروها به دنبال کشف و تعریف این آنها بوده و کوشیده‌اند تا چرایی تشکیل منظومه‌های شمسی و کهکشانی و چیستی منشأ حرکت منظم اجرام آسمانی را بیابند. در حالی که قرآن کریم برافراشتن آسمان‌ها را بدون ستونی قابل رؤیت می‌داند و آن را نشانه‌ای از علم و قدرت خداوند معرفی می‌کند. تعابیر قرآنی در این موضوع، دو برداشت را به همراه داشته است. برخی معتقدند قرآن، آسمان را آن گونه که دیده می‌شود، بدون هیچ گونه ستون معرفی می‌کند، در حالی که دسته دیگر باورمندند قرآن از ستون‌های نامرئی سخن می‌گوید که برافراشته بودن آسمان و اجرام آسمانی مدیون آن است. از طرفی، قرآن زمین را نیز دارای نیروی جذب‌کنندگی می‌داند که اشیای بی‌جان و جاندار را بر روی خود نگه می‌دارد. گروهی از دانشمندان و مفسران مصداق این نیروی جذب و ستون‌های نامرئی را نیروهای بنیادینی می‌دانند که به اعتقاد فیزیکدانان، حفظ نظم اجزای عالم مادی، به ویژه اجرام آسمانی را به عهده دارند.
)
